De verbindende, allergezelligste uitspraak 'De beste wensen', is verwrongen tot de afstandelijke (online) en gelaten: 'Dat we maar snel weer open mogen'.
Elke lockdown voelde voor ons oneerlijk, onrechtvaardig en buiten proportioneel maar deze spant de kroon. Waar de omzet nog in ons eigen riool wegvloeide, wordt het nu naar onze buren gebracht.
Ik gun het ze van harte, dat zeker.
Want hoe lekker is het, om met je eigen gezin of een groepje vrienden een hapje te kunnen eten en een gezellig drankje te kunnen doen, terwijl je vriendelijk bediend wordt? Fijn van borden eten en uit glazen drinken, zonder doosjes uit te hoeven pakken. Daar rijden wij zelf uiteraard ook honderden kilometers voor.
Het is namelijk precies wat wij allemaal nodig hebben. Even bediend worden. Even andere keuzes in koffie of thee. Even een andere omgeving. Even andere mensen horen praten, ook al gaat het nergens over. Gewoon even ergens zijn, op neutraal terrein.
Ons enige lichtpuntje van de week is het maandagmiddag koffiemomentje met de MiltyFam waar de weekendverhalen van de tripjes naar Antwerpen worden gedeeld. We doen leuke cocktail ideeën op, dat wel! Maar het is zeer bijzonder om mee te maken dat ik de, met pijn en moeite verkregen NOW subsidie, naar de Antwerpse bars zie verdwijnen, wetende dat wij dit met z'n allen weer op moeten hoesten in de komende decennia.
In de tijd dat de Belgen en de Duitsers mee pikken wat ze kunnen, bloeit hier een achterkamertjes economie van grote willekeur. Is dit het nieuwe elan? Gelijke kansen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Onderzoek uit december wijst uit dat termen als 'gelijke monniken, gelijke kappen' en uitspraken als 'net of wij het leuk vinden' van onze bestuurders inmiddels een felle agressie oproept. Dat kunnen we alleen maar beamen. We zitten inmiddels in januari. Ben reuze benieuwd naar de komende onderzoeken over het vertrouwen in onze overheid, laat vooral ook de inwoners van de provincie Groningen aan het woord.
Wij gaan aan de slag om de, niet geziene, kerstversiering er weer af te halen. De kerstboom af te voeren. We maken de koelkasten klaar om verse voorraden op te slaan, die we hopelijk niet weer van de een op andere dag hoeven te kiepen. De fusten bier laten we leeglopen in ons eigen riool.
Verder kunnen we alleen maar hopen. Hopen dat we weer open mogen. Hopen dat we gasten weer ooit blij kunnen maken. Hopen dat Mark Rutte het FiFo systeem eindelijk eens gaat toepassen op zijn eigen regering. Hopen dat we onze MiltyFam nog aan de praat kunnen krijgen na zo een lange tijd van improductiviteit. Hardwerkende horecamedewerkers kunnen niet zo lang stil zitten.
Vertrouwen in de overheid is weg, maar het vertrouwen in onze mensen en in onze gasten is groot. Het is glashelder dat wij het alleen met elkaar kunnen en zullen doen. Wij blijven met elkaar in gesprek ook al verschillen wij van mening. Wij zorgen voor elkaar en genieten van elkaar.
Een heel gelukkig en gezellig nieuwjaar! Lang leve de horeca.
Over de auteurs:
Jan Willem en Janneke (zie foto) zijn de eigenaren van Eetcafé van Miltenburg in Bilthoven. Al meer dan negentig jaar vormt Eetcafé Van Miltenburg het bruisende hart van De Bilt en Bilthoven. Het eetcafé is inmiddels drie generaties lang in het bezit van de familie Van Miltenburg. In dit dossier hebben we all columns gebundeld.
