Voor alles een vergunning

Dat je in Nederland een vergunning moet aanvragen om zelfs maar even een scheet te mogen laten, dat wisten we al. Dat heeft, met name voor horecaondernemers, verstrekkende gevolgen. Even een leuk feestje organiseren is niet meer vanzelfsprekend. O wee als die oude mevrouw achter de geraniums een flardje muziek hoort.

*Veel veranderd*
Ligt het aan mij of is er de laatste tien, twintig jaar veel veranderd op dat gebied? Als tiener kwam ik op feesten waar heel veel bands stonden te spelen en het bier rijkelijk vloeide. Nu kan ik je vertellen dat die bands niet bepaald zacht speelden. Van een vergunning was nooit sprake. In het ergste geval kwam meneer de wijkagent een keer langs op de fiets om te vragen of het heel misschien een klein tikje zachter mocht. Nee, dan nu. Ik ken veel te veel caféondernemers die heel graag leuke evenementen willen organiseren en dat simpelweg niet mogen van de gemeente. De reden? Hinder, overlast, toezicht, et cetera.

*Ze moeten eens positief leren denken!*
De positieve kant van het organiseren van evenementen wordt geheel buiten beschouwing gelaten door de lokale overheden. Ik kan tientallen positieve punten noemen. Wat te denken van een positief imago voor de stad, het dorp of buurt? Of van het samenbrengen van verschillende bevolkingsgroepen en leeftijdsgroepen binnen de buurt? Het stimuleren van cultuur? Nog belangrijker (voor u als ondernemer): het organiseren van een leuk feest voor nieuwe doelgroepen om zo meer gasten binnen te halen en zodoende meer omzet te realiseren. Daar wordt dus niet naar gekeken. Stom. Aan alle kanten wordt gezeurd dat het met de cafébranche zo slecht gaat, maar een duwtje in de rug wordt nergens gegeven. Sterker nog: de tegenwerking van de overheid en de regeldruk lijkt alleen maar groter te worden.

*Daar kan het wél*
Ik trad onlangs op in Litouwen, met de band "Jonny at the Exit.":http://exit-music.nl/?page_id=31 Prachtige sixties muziek die zelfs tante Riet achter de rollator vandaan krijgt. Van jong tot oud: het publiek draait er warm voor. Tante Riet moet na zo'n avondje dansen helaas wel een nieuwe kunstheup aangemeten krijgen, maar dat terzijde. Wat mij opviel in Litouwen, is dat je er echt als artiest wordt behandeld. Het publiek is laaiend enthousiast en nergens werden we geconfronteerd met regeltjes die een leuke avond in de weg zouden kunnen staan. Op de eerste avond traden we op in een prachtig mooie zaal boven het casino in Vilnius. Alles perfect geregeld: fles whisky in de kleedkamer, goede geluidsmensen en een fijn publiek. De avond daarop speelden we in een restaurant, waar ook aan de bar een en ander gedronken kon worden. Zelfde verhaal. De laatste avond was in de 'middle of nowhere' en daar was het gebrek aan regelgeving wel even lastig.

*Tegen het zere been*
Na een perfecte avond met uitgetogen publiek, heerlijke muziek en enkele toegiften was het voor ons tijd om ook maar wat te gaan drinken. Onze zanger had van al dat harde werken dorst gekregen en nam een borrel. Aangemoedigd door enkele vrouwelijke fans wilde hij daarna nog één keer het podium op om een ode aan Litouwen te brengen. Of het podium schoof op onverklaarbare wijze naar achteren, óf de eerder genoemde borrel was sterker dan voorzien. Feit is wel, dat onze zanger zich behoorlijk vergiste in de afstand tussen zijn been en het podium en er keihard met zijn scheenbeen op terecht kwam. Het gevolg was een gapende wond die duidelijk behandeld moest worden in het ziekenhuis. Dat ging dus even niet. Later bleek de uitbater namelijk helemaal geen drankvergunning te hebben en de ambulance bellen was voor hem behoorlijk risicovol. Daar zit je dan met je been. In dit geval was een drankvergunning dus wél handig geweest.

*Balans zoeken*
Zo zie je maar weer. Wij hebben teveel regels, zij misschien te weinig. Kunnen we niet gewoon ons gezonde verstand gebruiken en in ieder geval minimaal eens per maand de gelegenheid krijgen om een leuk feest te organiseren? Dat die mevrouw achter de geraniums er last van heeft, zal wel. Feit is, dat zij zelf naast een kroeg is gaan wonen en dat in die kroeg tientallen mensen (zo niet meer) een fantastische avond hebben. Dan maar één keer per maand de tv wat harder of het gehoorapparaat uit. Zo erg kan dat toch niet zijn? Dit weekend mag ik naar Oss, om daar lekker op te treden in "Café de Machinist.":http://www.cafedemachinist.nl/agenda/ Daar is deze maand iedere week een toffe band te bewonderen. Daar kan het dus wel. Mooi.