Huh, wat zegt Hugo nu? Nog voor de Pasen het terras open? Whaaaaat? Direct kriebels in mijn buik! Wat een spanning in de lucht ineens, fantastisch.
Maar ook enorme verbazing en grote onduidelijkheid.
Waar moet ik in godsnaam op rekenen? Leuk dat ze iets naar binnen schieten (heeeeul leuk!) maar wat nu te doen?
Krijg ik een maximum opgelegd van het aantal gasten? Moet ik mijn 4-tjes ombouwen tot 2-tjes? Als de sodemieter extra stoelen en tafels op de kop tikken? Personeel mobiliseren?
Oh wow, dit jaar wel paaseieren zoeken op het terras én eieren schilderen met de kleine kids van onze gasten. Jeetje, zin in! Toetjes met advocaat serveren.... Wat zetten we op de kaart?
Maar o, alleen terras. Gelukkig hebben we de ruimte. En alléén als de besmettingen blijven dalen... En dan... Paaseitjes bij de koffie en tulpen op tafel. Jippie.
Ik snap het toch niet. Voor de Pasen eventueel het terras open. Zijn ze in Den Haag vergeten wat er gebeurde krap een jaar geleden op Tweede Pinksterdag? Ik zeker niet!
Ook toen waren we godsgruwelijk blij en wat een prachtige dag was het. Alleen maar blijde gezichten en een uitgelaten feestelijke stemming. Heerlijk.
We hadden het goed voor elkaar. Alles op 1,5 meter, prachtige desinfectiepalen, mooie ontvangstbar voor de registratie en reservering bij alle deuren, op elke tafel desinfectie en doekjes, extra schoonmaakrondes. Het was top.
Al bij het tweede tafeltje werden de stoelen bij elkaar geschoven. Iedereen was zo blij elkaar weer te zien. En ook onze ‘van-oor-tot-oor-glimlach’ ging er dagenlang niet vanaf. En dat na drie maanden. Nu zijn er inmiddels zes maanden verstreken en hebben we onnoemlijk veel feestjes moeten missen. Wat denken ze in Den Haag dat er zal gebeuren?
Deze week zitten wij met alle horecaondernemers uit onze gemeente, degenen die over zijn gebleven, in een zoommeeting met de burgemeester over wat wij als ondernemers gaan doen om veilig open te kunnen. De allergrootste vraag is natuurlijk: wat móeten wij nog meer doen dan de vorige keer? Als dat duidelijk is, zijn wij als ondernemers echt wel mans genoeg om ons daar op onze eigen manier aan te houden. Ook al vegen wij bij extra vroege sluitingstijden onze omzet weer het riool in. Als het moet, dan moet het. Als we maar weer aan de slag kunnen. Als de deur maar weer open kan.
Ik ben reuze benieuwd waar ze mee komen. Het voelt alweer ontzettend fijn om toch plannen te maken, ook al weten we nog niet voor wanneer. Maar dat het komt, is nu wel zeker. Als ze in Den Haag weer terugkrabbelen, ontploft de boel.
Wij staan in ieder geval in de startblokken. De viooltjes staan alweer op de terrastafels. De buitentafels krijgen nog een keer een lakje, en dan maar wachten op het startschot.
Eindelijk weer doen waar we goed in zijn en waar we zo ontzettend veel plezier en voldoening uit halen. We hebben superveel zin om mee te delen in alle meningen van iedereen over 'het beleid'. Daar raken we voorlopig, eerst op het terras en daarna weer aan de bar, de komende jaren niet over uitgepraat. Zo benieuwd hoe het met iedereen gaat! Tot snel!
Via deze link lees je meer columns van Jan Willem en Janneke
Over de auteurs:
Jan Willem en Janneke (zie foto) zijn de eigenaren van Eetcafé van Miltenburg in Bilthoven. Al meer dan negentig jaar vormt Eetcafé Van Miltenburg het bruisende hart van De Bilt en Bilthoven. Het eetcafé is inmiddels drie generaties lang in het bezit van de familie Van Miltenburg.
