In de maartuitgave van De CaféKrant schreef ik in mijn voorwoord over kinderen in het café. Ik bezocht café De Twee Spieghels in Leiden, waar kinderen pas welkom zijn als ze zelfstandig op een barkruk kunnen klimmen. Dat is niet ingegeven door kinderhaat of iets dergelijks, maar vooral een praktische maatregel. De kroeg is smal, dus een kinderwagen zou de doorgang blokkeren en er zijn geen faciliteiten om je baby te verschonen. Ook als ouder moet je je realiseren dat dit niet in iedere horecazaak mogelijk is. Vanwege de ruimte bijvoorbeeld, maar ook vanwege het karakter van de zaak.
Zelf heb ik twee kinderen. Als ouder let ik op het karakter van het café, wanneer ik overweeg binnen te stappen met de kids. Soms weet je gewoon dat een kroeg niet geschikt is voor kinderen, daar moet je eerlijk in zijn. Het mag toch niet zo zijn dat andere gasten veel hinder ervaren van je kinderen of dat je zelf niet op je gemak bent omdat je simpelweg in een verkeerde omgeving zit? Het is niet relaxed, niet voor jou, en niet voor de andere gasten. Eigen schuld, dikke bult, denk ik dan.
In de meeste gevallen is in een oogopslag echt wel duidelijk of de zaak geschikt is voor kinderen of niet. Sterker nog, er zijn steeds meer horecagelegenheden die ouders met kinderen met open armen ontvangen en daarvoor de nodige faciliteiten hebben aangelegd. Als je dan willens en wetens een jazz- en wijncafé (want dat is De Twee Spieghels) binnenwandelt met de kinderwagen en je krijsende kind, dan roep je als ouder het onheil over jezelf af. Als de kroegbaas je dan ‘weigert’, is dat niets om boos over te worden. Het is gewoon realistisch en gastvrij tegenover de overige gasten. Zij komen immers voor een goed glas wijn, een biertje en een live jazzconcert. Niet bepaald zaken waar je een zuigeling een plezier mee doet…
